Επενδύσεις...

[Περιοδικό ne.o. - Οκτώβριος 2003]

Η συζήτηση σχετικά με την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη της νέας, έστω και της παλαιάς οικονομίας, φαίνεται να είναι πολύ πιο εύκολη από την ίδια την προσέλκυση. Οπως έγινε γνωστό, φέτος προσελκύσαμε ως χώρα μόλις 50 εκ δολάρια ξένων επενδύσεων σε αντιπαραβολή με το 1,5 δις του περυσινού έτους και τα ακόμη περισσότερα των περασμένων ετών. Οι αριθμοί είναι μη αμφισβητήσιμοι διότι προέρχονται από έγκυρες πηγές. Αλλοι αριθμοί που χρωματίζουν την ίδια εικόνα, είναι η σταθερή μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, οι πενιχρές εξαγωγές που ίσως να είναι και λιγότερες (σε απόλυτα νούμερα) και από αυτές του Λουξεμβούργου, καθώς και μια είδηση που ακούσαμε μόνο την 26η Αυγούστου και μόνο σε κάποιο πολύ πρωινό ραδιοφωνικό δελτίο, ότι δηλαδή η Ελλάδα επώλησε το 20% των αποθεμάτων της σε χρυσό.

Δίπλα σε αυτά, έγκυρες μελέτες της ελληνικής αγοράς πληροφορικής επιβεβαιώνουν την πολλάκις εκπεφρασμένη θέση μας, ότι δηλαδή η δική μας αγορά πληροφορικής δεν στέκεται μόνη στα πόδια της, προσθέτει ελάχιστη αξία και κινείται κυρίως στην τροχιά του εμπορικού μεταπραττισμού, ο οποίος χωρίς τις ενέσεις των ΚΠΣ και του Δημοσίου, δεν έχει ούτε αυτός καύσιμο να λειτουργήσει. Λίγο πιο πέρα, οι εξαγγελίες των νυν και των επίδοξων μελλούμενων κυβερνητών, οι οποίες δίνουν την εντύπωση ότι ζούμε σε άλλη χώρα, που μόνο μεγάλα καλά την περιμένουν και η οποία θα συγκλίνει τελικά στον μέσο όρο της Ευρώπης (των 25, δηλαδή της Ευρώπης που περιλαμβάνει και τους έτι φτωχότερους ημών τέως "ανατολικούς").

Πού βρίσκεται η πραγματική αλήθεια περί όλων αυτών; Μήπως στα δελτία των καναλιών που αμέσως μετά από το "αφιέρωμα στην ημέρα που άλλαξε τον κόσμο" δείχνουν τη συγκινητική στιγμή μιας "ερμηνεύτριας", και που έχουν την προσοχή τους στην επικείμενη τηλε-αδειοδότηση; Μήπως στα έντυπα των ομίλων που όλοι δέχονται ότι στην πραγματικότητα είναι που κυβερνούν; Μήπως σε άλλα ΜΜΕ που ισορροπούν το περιεχόμενό τους με τις δημόσιες σχέσεις των επιχειρηματιών στους οποίους ανήκουν;

Κατά μια φιλοσοφική άποψη, δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια. Υπάρχουν πολλές. Υπάρχει η αλήθεια του καναλάρχη ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει τη μισή Αττική σε ιδιωτική του επιχείρηση, μαζί με την αλήθεια του πολιτικού ο οποίος επέτρεψε την εκχώρηση πλούτου και θεσμών χωρίς την εξουσιοδότηση κανενός και που αξιοποίησε τον καναλάρχη για να καλύψει την πράξη του. Υπάρχουν, όμως, και πολλές άλλες αλήθειες. Οπως η αλήθεια του εργαζόμενου στην πληροφορική, ο οποίος έχασε όχι μόνο το ωράριο, την ασφάλισή του και την εργασιακή του σχέση, αλλά και την ίδια την αίσθηση της δημιουργικότητας από τη δουλειά του, έστω την προσωρινή και αμφίβολη δουλειά του στους "ανταγωνιστικούς" καιρούς μας. Η αλήθεια όσων τρέχουν πανικόβλητοι από ΚΕΚ σε ΙΕΚ σε ECDL και ποιος ξέρει σε τι άλλο, για να διαπιστώσουν ότι δεν ήταν αυτά που τους έλειπαν για να βρουν δουλειά, για να καταλάβουν ότι δεν ήταν εκείνοι πίσω από τις απαιτήσεις της αγοράς, διότι, πολύ απλά, η αγορά δεν είχε ούτε απαιτήσεις ούτε στόχους ή, αν είχε, δεν κατάφερε καν να τους προσεγγίσει εξ αποστάσεως.

Οι προθέσεις, οι δηλώσεις και οι εξαγγελίες δεν αλλάζουν την αλήθεια των αριθμών, δεν προσελκύουν ούτε ενθαρρύνουν καμία επενδυτική δραστηριότητα και μάλιστα, σε συνδυασμό με την δαιδαλώδη φορολογική πολιτική, καλλιεργούν μόνο την αίσθηση ότι η εξάρτηση από τα "πακέτα", οι "δουλειές" του δημοσίου, αλλά και η πιστοποίηση στο νέο επερχόμενο πακέτο του κυρίου Gates είναι μονόδρομος και καλά θα κάνουμε να αφήσουμε τις ανοησίες περί δικής μας βιομηχανίας λογισμικού και να στραφούμε όλοι στο integration και στο deployment των λύσεων των Αλλων. Μέχρι τότε, μπορούμε να ελπίζουμε σε επενδύσεις στον τομέα του τουρισμού.