e-μφύλιος...

[Περιοδικό ne.o. - Μάιος 2005]

Εν αναμονή εξελίξεων σε όλα τα μέτωπα, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την συμπεριφορά των εταιριών πληροφορικής κατά τη συμμετοχή τους στους διαγωνισμούς της ΚτΠ, οι οποίοι με τουλάχιστον 3 χρόνια καθυστέρηση άρχισαν σιγά-σιγά να κάνουν την εμφάνισή τους. Το αντικείμενο μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν, μόνο που αυτή τη φορά δεν θα ασχοληθούμε ούτε με την ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα του συστήματος διαχείρισης, ούτε με τις προσδοκίες των εταιριών και την κατά τη γνώμη μας άστοχη στρατηγική τους. Αυτό που θα μας απασχολήσει είναι τα στοιχεία συμπεριφοράς που εκδηλώνονται στους διαγωνισμούς, τα οποία, με μια στρογγυλή και πολιτικά ορθή γλώσσα, "δεν είναι ό,τι καλύτερο".

Η αλήθεια είναι ότι πολλές εταιρίες πληροφορικής περιμένουν εδώ και χρόνια τις δουλειές του 3ου ΚΠΣ, έχοντας αποτελέσει πρόδρομο των εξελίξεων στο "εργασιακό", οι οποίες τώρα έρχονται και στην πραγματικότητα που μας εμφανίζουν τα τηλεκανάλια: έχουν καταργήσει το ωράριο, τις υπερωρίες, την ασφάλιση, την πρόσληψη, και ό,τι άλλο νομίζετε. Αυτά, βέβαια, έγιναν με την έμπρακτη συναίνεση τόσο των ίδιων των εργαζομένων, όσο και των θεσμικών οργάνων που τίποτε και ποτέ δεν κατοχύρωσαν σχετικά με τα επαγγέλματα πληροφορικής. Αυτό είναι άλλο θέμα.

Η αναμονή, όμως, δημιουργεί νευρικότητα. Ιδιαίτερα η αναμονή που κοστίζει είτε απώλειες σε κέρδη, είτε και ίδια κεφάλαια. Η νευρικότητα, με τη σειρά της, απελευθερώνει τον πραγματικό εαυτό του φορέα της. Σε αυτές τις συνθήκες, με αυτή την ψυχολογία, προσέρχονται οι εταιρίες στους διαγωνισμούς. Το τι γίνεται δεν περιγράφεται: η καχυποψία όλων προς όλους σε όλο της το μεγαλείο. Οι επιτροπές θεωρούνται εκ των προτέρων "μιλημένες", οι ανταγωνιστές θεωρούνται "παράτυποι" και γενικά κυριαρχεί ένα τεκμήριο ενοχής: όλοι είναι ένοχοι και είναι πρακτικά αδύνατο να αποδειχθεί η αθωότητά τους, απλά και μόνο γιατί "εμείς" θέλουμε τη δουλειά και θα κάνουμε "τα πάντα" για να την αποκτήσουμε. Ετσι, η ανάγνωση των τυπικών εγγράφων των ανταγωνιστών γίνεται ούτε λίγο ούτε πολύ με μεγεθυντικό φακό μήπως και διαπιστωθεί κάποια "παρατυπία" στη σφραγίδα, την υπογραφή, τη διατύπωση. Κάποια έλλειψη δικαιολογητικού, ασυμβατότητα με το νόμο περί "βασικού μετόχου", αμφιλεγόμενη ερμηνεία διάταξης ή όρου διατύπωσης της προκήρυξης, και άλλα συναφή.

Θύματα του "τεκμηρίου ενοχής" πέφτουν κυρίως οι επιτροπές αξιολόγησης. Δύσκολοι καιροί για αξιολογητές, μιας και οι "Αλλοι" φρόντισαν πολύ καλά να συνδέσουν τις απανταχού επιτροπές αξιολόγησης με τη διαπλοκή, τους αξιολογητές με τις μίζες, και τα συναφή. Αν σκεφτεί κανείς ότι σε πολλούς φορείς δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό που να κάνει την αξιολόγηση, τότε οι αξιολογητές νιώθουν τουλάχιστον αμήχανοι μπροστά στους εκατέρωθεν γνώστες των τεχνικών λεπτομερειών του διαγωνισμού. Ετσι, η εικόνα που εμφανίζεται δίνει την εντύπωση ζούγκλας όπου τα "θηρία της πληροφορικής" μάχονται γύρω από το πτώμα της άμοιρης γερασμένης "γαζέλας του 3ου ΚΠΣ" που τελικά αφέθηκε από τους αδαείς φύλακές της να τους παραδοθεί.

Οσοι είναι μέσα στα πράγματα ξέρουν καλά το κόστος που μπορεί να έχει η συμπεριφορά αυτή: καθυστερήσεις, ακυρώσεις, απώλειες, δευτεροβάθμιες επιτροπές, δικαστήρια, ασφαλιστικά μέτρα. "Αν δεν την πάρουμε εμείς τη δουλειά, τότε να μην την πάρει κανείς". Αυτό είναι το ήθος που δυστυχώς εκδηλώνεται σε κάποιες τυχαίες περιπτώσεις που υπέπεσαν στην αντίληψή μας. Δύσκολοι καιροί. Οχι μόνο γιατί δικαιολογημένα όλοι έχουν ανάγκη την οποιαδήποτε δουλειά. Τέτοιοι δύσκολοι καιροί αντιμετωπίζονται με τη δημιουργικότητα άξιων ανθρώπων.

Δύσκολοι, γιατί πλέον κανείς δεν εμπιστεύεται τίποτε, δεν αναγνωρίζει καμία αρχή, και γενικά το λεγόμενο fair-play έχει καταντήσει παραμύθι. Θα πείτε ότι αυτά μας τα διδάσκουν πρωτίστως αυτοί που επιλέγουμε να μας κυβερνήσουν. Πράγματι. Και πού να κυβερνήσουν οι απόφοιτοι των σχολείων που έφτιαξαν αυτοί που επιλέγουμε να μας κυβερνήσουν...