Porca miseria...

[Περιοδικό ne.o. - Φεβρουάριος 2005]

Ενα φάντασμα μπαίνει στο σπίτι μας από την τηλεόραση. Το φάντασμα της μιζέριας. Η ευδαιμονία που εδώ και χρόνια καλλιεργείται γενικά και αόριστα στο ελληνικό γίγνεσθαι, φαίνεται να εγκαταλείπει σιγά-σιγά τις καρδιές μας για να δώσει τη θέση της σε μια μιζέρια ή έστω σε αισθήματα όπως "μακριά από εμάς", "και μη χειρότερα" και άλλα συναφή. Οι δύσκολες εποχές, οι οποίες ούτως ή άλλως θα έφταναν και με τους πράσινους άρχοντες, φαίνεται να καταφτάνουν επί των ημερών των γαλάζιων, δυστυχώς για τους τελευταίους. Τα φαινόμενα που φέρνουν μαζί τους οι εποχές ολοένα και περισσότερο σκληραίνουν ποιοτικά και γίνονται περισσότερα ποσοτικά. Τα "κανάλια" τα δείχνουν τα σημάδια των εποχών και δείχνοντάς τα βάζουν μέσα στο σπίτι μας τη μιζέρια και όχι μόνο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι όλα αυτά είναι υπερβολές, ότι στην πραγματικότητα "δεν υπάρχει πρόβλημα" διότι - τόσο απλά - τα "κέντρα διασκέδασης" ακόμη και τις καθημερινές είναι γεμάτα. Δεν γνωρίζουμε αν έχουν δίκιο, τα κανάλια, όμως, συνεχίζουν ούτως ή άλλως ακάθεκτα τη δουλειά τους.

Η "ελευθερία της αντικειμενικής ενημέρωσης" που προ δεκαπενταετίας κοσμούσε τους λόγους των τότε τολμηρών και μετέπειτα ωφελημένων, μετατράπηκε σε "εργαλείο διαπλοκής" το οποίο συσχετίστηκε με τον έλεγχο της εξουσίας από τους προσφέροντες το τηλεοπτικό βήμα στους άρχοντές μας. Οι σκεπτόμενοι πολιτικά αλλά ανεξάρτητα από το συμφέρον τους μπορούσαν ίσως από την αρχή να εκτιμήσουν το ρόλο που θα έπαιζαν "τα κανάλια". Ομως οι "πολλοί" πείστηκαν ότι η "διαπλοκή" είναι ένα μεταγενέστερο και παράγωγο φαινόμενο. Η συνέχεια της ανάλυσης επί του θέματος ας απασχολήσει τους τηλεθωρούντες κατά το χρόνο των διαφημίσεων που διακόπτουν την αγαπημένη τους σειρά. Εμείς θα ασχοληθούμε με το κυρίαρχο μήνυμα των Δελτίων: τη Μιζέρια.

Δεν χρειάζονται πολλά κομμάτια του τηλε-παζλ για να διαβάσει κανείς τη λέξη στο δέκτη του. Τα δάνεια για Διακοπές, Χριστούγεννα, Πάσχα, Αυτοκίνητα και εν γένει Κατανάλωση έχουν αρχίσει να μένουν απλήρωτα. Οι τράπεζες πιέζουν, και τα θύματα εκλιπαρούν για οίκτο με την πλάτη στο φακό. Οι εισπρακτικές εταιρίες είναι σκληρές και δίνουν άφθονο και φτηνό υλικό στον ρεπόρτερ που δείχνει τα "προβλήματα του κόσμου". Οι αγρότες ανακαλύπτουν ότι οι επιδοτήσεις τελειώνουν χωρίς να ενδιαφέρονται αν αυτό συμβαίνει σε μπλε ή σε πράσινες ημέρες. Γνωρίζουν απλά ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Οι συντάξεις δεν φτάνουν, οι ανάπηροι κάθε χρόνο επισκέπτονται το γιατρό για να βεβαιώσει ότι στο ενδιάμεσο δεν φύτρωσε το άκρο που τους έλειπε ούτε και βρήκαν το φως τους. Τα νοσοκομεία γεμίζουν "ράντζα", στις λαϊκές αγορές και τα δημοτικά παζάρια κυριαρχεί εκτός από την ακρίβεια και η μαφία, το πετρέλαιο μόνο ακριβαίνει με την άνοδο των διεθνών τιμών χωρίς να φτηναίνει με την πτώση τους, η ανήμπορη μάνα κάνει έκκληση προσωπικά στον Πρωθυπουργό να σώσει το δικό της παιδί. Τα μηνύματα για ενδεχόμενο συνομωτικής κερδοσκοπικής υπερτίμησης της αγοράς κατοικίας κατά το κοντινό παρελθόν περνάνε στα ψιλά, δίπλα από την απειλή της επιβολής ΦΠΑ που θα ανεβάσει τις τιμές στα ακίνητα.

Το μήνυμα είναι σαφές: καθίστε στα αυγά σας, πληρώστε το υπερτιμημένο στεγαστικό σας και αν και το SLK σας δεν απειλείται με κατάσχεση, να λέτε "και πάλι καλά" και να θυμάστε αυτό που διαλαλούν τα κανάλια: "υπάρχει Μιζέρια στον κόσμο". Αν αισθάνεστε και περισσότερο δυνατοί αυτή την εποχή, μπορείτε να βλέπετε και τις άλλες εκπομπές και γενικά τα θέματα σχετικά με τη γκλαμουράτη ζωή των "επωνύμων", τα δράματά τους, τις ελπίδες, τα όνειρά τους, τις μικρές και μεγάλες ανθρώπινες στιγμές τους. Μπορείτε να θαυμάζετε τις ίδιες τηλεπερσόνες που θαυμάζατε και στο παρελθόν, πολιτικούς τε και δημοσιογράφους, να περιφέρουν την "ανιδιοτελή" τους ύπαρξη από κανάλι σε κανάλι, εναλλασσόμενοι σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς ρόλων, εξηγώντας για ποιο λόγο η μία μιζέρια είναι καλύτερη από την άλλη και γιατί οι ίδιοι έχουν την καλύτερη εξήγηση και τις καλύτερες λύσεις. Προς κ. Τέλη Λιβανίδη: από ποιο όροφο είχες πετάξει την τηλεόρασή σου;