Περαστικά

(Περιοδικό ne.o. - Τεύχος 63 -Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2006)

Η περίοδος των φοιτητικών κινητοποιήσεων έδωσε τη θέση της στην επιστροφή στα θρανία, έστω και για τις αντιπαραγωγικές εβδομάδες του Ιουλίου, προκειμένου να γίνει αναπλήρωση των χαμένων μαθημάτων. Η απαίτηση του νόμου για 11 εβδομάδες μαθημάτων προκειμένου να θεωρηθεί ότι διδάχθηκε κανονικά ένα μάθημα, σε πολλές περιπτώσεις καλύφθηκε οριακά και με αρκετές παραδοχές και καλή θέληση. Ετσι, εκπληρώθηκε ο τύπος της "σωτηρίας του εξαμήνου", όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι δε εξετάσεις μεταφέρθηκαν για τον Σεπτέμβριο μαζί με την επαναληπτική εξεταστική περίοδο του χειμερινού εξαμήνου του προηγούμενου ακαδημαϊκού έτους. Η επαναληπτική εξεταστική του εαρινού εξαμήνου (δηλαδή των εξετάσεων που θα γίνουν τον Σεπτέμβριο) μεταφέρεται μαζί με την κανονική εξεταστική του χειμερινού εξαμήνου του επόμενου έτους. Ακούγεται μπερδεμένο, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το "περισσότερο", βρίσκεται στην ουσία των εκπαιδευτικών πραγμάτων.

Αν όλα αυτά έγιναν προκειμένου να αποσυρθεί σιωπηρά ένα νομοσχέδιο, τότε ήταν πολύ κακός ο χειρισμός της κυβέρνησης, αλλά αυτό θα κριθεί όταν είναι η ώρα. Αν, όμως, το νομοσχέδιο επανέλθει, σύμφωνα με τις εξαγγελίες, τότε τα πράγματα έχουν κάθε λόγο να "αναθερμανθούν". Τότε, η δημιουργική λογιστική του χειρισμού του χρόνου εύκολα καταρρέει, και βρισκόμαστε μπροστά σε οριστική "απώλεια εξαμήνου", γεγονός που έχει μεγάλο πολιτικό κόστος. Το οποίο, σύμφωνα τουλάχιστον με την μέχρι σήμερα επικρατούσα αντίληψη, δεν είναι αποδεκτό, πράγμα που οδηγεί την μεν υπουργό να συναντήσει τον προκάτοχό της κ. Γεράσιμο Αρσένη και το "επίμαχο νομοσχέδιο" στο συρτάρι, τις δε αλλαγές στην εκπαίδευση στις καλένδες.

Αφήνοντας τη λογιστική και τη δημοσιογραφική ανάλυση, δεν μπορούμε παρά να έχουμε έντονο προβληματισμό για την ουσία των πραγμάτων. Ο Γ.Αρσένης προσπάθησε μεταξύ άλλων να θεσμοθετήσει την αξιολόγηση των δευτεροβάθμιων καθηγητών, δηλαδή αυτών που δημιουργούν τους κατά τεκμήριο χαμηλού επιπέδου νέους αποφοίτους του Λυκείου. Η Μ.Κουτσίκου προσπαθεί να αξιολογήσει τα "Πανεπιστήμια" με τα οποία η κυβέρνηση του κ. Αρσένη (!) γέμισε την Ελλάδα, χωρίς καμία πραγματική αναπτυξιακή στρατηγική. Τόσο οι προσπάθειες του Γ.Αρσένη, όσο και της σημερινής Υπουργού, ήταν αποσπασματικές και πράγματι δεν θα είχαν μόνες τους αποτέλεσμα, διότι, όπως εξάλλου πολλοί λένε, το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο από ένα φύλλο αξιολόγησης που αφορά καθηγητές ή Πανεπιστήμια. Θα μπορούσε, όμως, να είναι διαφορετικά; Μάλλον όχι, όταν η Παιδεία δεν είναι παρά άλλο ένα "χαρτοφυλάκιο" προς ανάθεση σε ανερχόμενα ή κατερχόμενα στελέχη της εκάστοτε κυβέρνησης, άσχετα με το αν έχουν την παραμικρή σχέση με το αντικείμενο.

Και οι μεν κυβερνώντες "κάνουν την δουλειά τους", όμως η ελληνική κοινωνία πάσχει από υποκρισία. Η ελληνική οικογένεια δεν δείχνει αποφασισμένη να αναλάβει ηθικό κόστος προκειμένου να επέλθει η απαραίτητη εξέλιξη στα εκπαιδευτικά μας θέματα. Δέχεται τα παιδιά της να αποφοιτούν από ένα Δημοτικό χωρίς να ξέρουν διαίρεση, από ένα Λύκειο χωρίς να θυμούνται το τριώνυμο, και από ένα Πανεπιστήμιο που απλά τους δίνει "ένα χαρτί" με εποχικούς και κακο-αμειβόμενους καθηγητές. Το "χαρτί" είναι που απασχολεί τους περισσότερους γονείς. Ισως για το λόγο αυτό επιβραβεύουν τους εκάστοτε κυβερνώντες οι οποίοι με τη σειρά τους, δίνουν στους εντολείς τους αυτό που ζήτησαν: κυριολεκτικά ένα χαρτί.

Κατά τα άλλα οι εξαγγελίες για "ανταγωνιστικότητα" και "κοινωνία της γνώσης" πλέον προκαλούν σε όσους αντιλαμβάνονται τα πράγματα στομαχικές διαταραχές, οι οποίες μπορεί να εξελιχθούν σε σοβαρό κίνδυνο για την υγεία, μιας και δεν αποκλείεται να διαγνωστούν εσφαλμένα, οδηγώντας τον ασθενή σε περιπέτειες. Το ότι οι "σφάλλοντες" ιατροί ίσως έχουν φοιτήσει σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο ή ίσως πήραν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος "νύχτα", φαίνεται να μην απασχολεί κανέναν. Ο τίτλος, λοιπόν, του παρόντος, δεν απευθύνεται ούτε στην Υπουργό, ούτε σε κανένα άλλο στα εκπαιδευτικά εμπλεκόμενο μέρος. Απευθύνεται στην ελληνική "κοινωνία της υποκρισίας", η οποία είναι πολύ ωριμότερη από την "δική μας", "κοινωνία της πληροφορίας". Καλό της καλοκαίρι!