Δασικά "είδη"

(Περιοδικό ne.o. - Τεύχος 74 - Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2007)
Τα τελευταία γεγονότα στην Πάρνηθα και στην υπόλοιπη χώρα ανέτρεψαν τη διάθεση για ένα "καλοκαιρινό" θέμα. Αυτό που κάνει την κατάσταση των δασών θλιβερή δεν είναι μόνο η καταστροφή τους από φυσικές ή τεχνητές πυρκαγιές. Είναι το γεγονός ότι αρμόδιοι για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι οι ίδιοι ανεπαρκείς τύποι, των οποίων, ως φαίνεται, η ξύλινη γλώσσα και η περισσότερο ξύλινη συμπεριφορά δεν καίγονται από καμία πυρκαγιά. Το πρόβλημα των δασών και του περιβάλλοντος ευρύτερα, δεν είναι εύκολο να οριοθετηθεί με ξύλινη πολιτική ή τεχνοκρατική προσέγγιση. Χρειάζονται ευέλικτα μυαλά που μπορούν να δουν μέσα από τη μικρότητα της διάρκειας της ανθρώπινης ζωής, με τόλμη, και έξω από δήθεν οικολογικούς δήθεν αριστερισμούς του καναπέ.

"Ακούγεται" ότι το ελατοδάσος θα πάρει τουλάχιστον 100 χρόνια για να γίνει όπως ήταν, με την παραδοχή ότι το κλίμα θα παραμείνει ίδιο και ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά θα είναι η δέουσα. "Δεν υπάρχουν αποδείξεις" ότι το κλίμα αλλάζει, λένε κάποιοι. Ισως, αλλά εφόσον είναι έτσι, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν υπάρξουν αποδείξεις, θα είναι πολύ αργά για να αποφασίσουμε ότι το έλατο δεν μπορεί να ξαναφυτρώσει στην Πάρνηθα. Ας επιλέξουμε κάτι άλλο, έστω ένα είδος που αν και "ξένο" προς το συγκεκριμενο περιβάλλον είναι ανθεκτικό και φυτρώνει γρήγορα. Η φυσική εξέλιξη περιλαμβάνει την απώλεια των ειδών χλωρίδας και πανίδας και το μόνο είδος που θέτει ζητήματα "πολιτικής ορθότητας" στη διαδικασία αυτή είναι ο ίδιος ο καταστροφέας του περιβάλλοντος, δηλαδή εμείς. Η οικολογική ευαισθησία δεν μπορεί να οριοθετείται από το "δεν είδα - δεν άκουσα - εγώ θέλω το δάσος όπως ήταν". Τότε δεν είναι ούτε οικολογική, ούτε ευαισθησία.

Ενα άλλο είδος ξύλου που δεν απειλείται με εξαφάνιση είναι, όπως είπαμε, ο πολιτικός λόγος. Μάθαμε ότι επί ΠΑΣΟΚ δεν καίγονται τα δάση, ότι υπάρχουν σχέδια εμπρησμών και ανικανότητα της κυβέρνησης να τα αντιμετωπίσει. Επίσης μάθαμε ότι τις φωτιές τις βάζουν όσοι θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση και να την κάνουν να φανεί ανίκανη. Εδω που τα λέμε, αν θα έπρεπε να διαλεξουμε κάτι από τα δύο ως πιθανότερο, διαλέγουμε το δεύτερο. Αλλά στους πολιτικούς δεν αξίζει να αναφερθούμε περισσότερο, διότι έτσι συμπεριφέρονται παντού, σε τελική ανάλυση τους επιλέγουμε και, δεν μπορεί, μάλλον ηδονιζόμαστε να τους ακούμε να μιλάνε.

Αναφορά αξίζει σε κάποιους από τους επιτελάρχες. Τους ανθρώπους που αποφασίζουν για τον δήθεν σχεδιασμό αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών. Παρά την "αδικία" να παραμείνουν απείραχτοι οι πολιτικοί αν οι επιτελάρχες φύγουν, δυστυχώς κάποιοι από αυτούς είναι οι πρώτοι που πρέπει να πάνε σπίτια τους. Ενας κύριος που γνωρίζει μόνο την μάνικα ως μέσο αντιμετώπισης των πυρκαγιών δεν μπορεί να αποφασίζει για το σχεδιασμό τηε, όσο παληκάρι και να υπήρξε κάποτε ως χειριστής της μάνικας. Δυστυχώς, εν προκειμένω, η ματαιοδοξία και η αναλγησία συγκαταλέγονται επίσης ανάμεσα στα είδη που δεν απειλούνται.

Συμπάθεια αξίζει στους δασολόγους. Είναι μόνιμα παραπονεμένοι και εδώ που τα λέμε μάλλον έχουν δίκιο, όχι γιατί "τους πήραν την πυρόσβεση", αλλά γιατί είναι οι μόνοι που γνωρίζουν κάτι περισσότερο. Αρκεί να μας το προσφέρουν χωρίς πολλούς όρους και χωρίς τη μικρότητα που σε περιπτώσεις εκδηλώνουν. Ξέρουμε ότι οι πολιτικοί και οι επιτελάρχες θα τους πάρουν τη δόξα, γι αυτό και περιμένουμε μεγαλοψυχία από τους δασολόγους. Τελευταία θα αναφερθούμε στο είδος των επιχειρησιακών, αυτών που υλοποιούν με κίνδυνο και θυσία της ζωής τους τα μη-σχέδια των επιτελικών, με τους μη-πόρους των πολιτικών. Ευχόμαστε να έχουν κουράγιο και τύχη. Είναι παληκάρια, έχουν αποδείξει τη μεγαλοψυχία τους, και είναι οι τελευταίοι υπεύθυνοι της όποιας μη-κατάσβεσης.

Οσο για τους συμπολίτες μας που επιλέγον να λειτουργούν ως παράσιτα που αυθαιρετούν, κατόπιν αναζητούν "το Κράτος" και το τελευταίο τους ανταμοίβει νομιμοποιώντας τις αυθαιρεσίες, γι αυτούς δεν μπορούμε να αισθανθούμε συμπάθεια όταν η επένδυσή τους χάνει τον περιβάλλοντα χώρο της. Ο χώρος εδώ δεν μας επιτρέπει αναφορά σε περισσότερα "είδη", ούτε και να τεκμηριώσουμε περισσότερο τις "κατηγορίες" μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Για το σκοπό αυτό φτιάξαμε το neo-views.blogspot.com. Περισσότερα εκεί. Καλές διακοπές...