Περί κάθαρσης (2)

[Περιοδικό ne.o. - Τεύχος 89 - Ιανουάριος 2009]

(Το κείμενο αυτό είναι σύνθεση των 3-4 posts που προηγήθηκαν)

Η χρονιά που τελείωσε έχει κάθε δυναμική να γίνει η αρχή πολλών εξελίξεων. Η δυναμική μόνη της, βέβαια, δεν αρκεί. Χρειάζεται θάρρος και ανοιχτό μυαλό τα οποία δεν υπάρχουν πουθενά στην "τηλεόραση". Οι ίδιοι κολλητοί των καναλαρχών, πρωτοκλασσάτα στελέχη, θυγατέρες, κυρίες που μόλις βγήκαν από το κομμωτήριο, κόλακες της σημερινής και αυριανής κυβέρνησης που επαναλαμβάνουν συνέχεια το όνομα του Αρχηγού, οι ίδιοι που τόσα χρόνια κοσμούν με το ανάλγητο βλέμμα τους και το φτωχό πλην φανταχτερό λεξιλόγιό τους τα σαλόνια μας, αυτοί αναλύουν την κατάσταση και μας εξηγούν "τι συμβαίνει".

Ολοι συμφωνούν ότι "η κοινωνία πρέπει να σκύψει πάνω από το πρόβλημα", και ο καθένας με το δικό του ξύλινο λεξιλόγιο μας τηλε-μεταφέρει την αλήθεια του. Το μόνο που δεν "σκέφτονται" τόσο αυτοί που μιλούν, όσο και εκείνοι που τους δίνουν το λόγο, είναι ότι για να "δουν το πρόβλημα" πρέπει απλά να σταθούν όλοι μαζί απέναντι από έναν καθρέφτη. Οτι για να το αντιμετωπίσουν, πρέπει να εξαφανιστούν. Δεν σκέφτονται ότι μια γενιά που την βιάζεις πνευματικά και σωματικά εδώ και χρόνια, δεν αρκεί να της πεις "τι έχεις παιδάκι μου, ηρέμησε και έλα να μιλήσουμε".

Κάτι, λοιπόν, τα παιδιά, κάτι αυτοί οι "πολιτικοί" και "δημοσιογράφοι", κάτι το πολυβολείο του Πολυτεχνείου, κάτι το ασφαλιστικό, και οι ψηφοφόροι δανειολήπτες αρχίζουν να φαίνονται ως τραγικά πρόσωπα που αποζητούν την κάθαρση, με τη λέξη να μην έχει την αβάσταχτη ελαφρότητα που της αποδίδουν οι τηλε-πολιτικοί της προηγούμενης παραγράφου, αλλά το πραγματικό της νόημα. Σε αναζήτηση των χαρακτηριστικών της κάθαρσης, λοιπόν, δηλώνοντας ότι δεν αποδεχόμαστε ότι "η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού".

Με τούτη την οριοθέτηση, έχουμε την αίσθηση ότι χαρακτηριστικά της διαδικασίας της κάθαρσης είναι, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

1. Πρωταγωνιστούν πρόσωπα που δεν εμπλέκονται με οποιοδήποτε ρόλο στην τρέχουσα πολιτική σκηνή. Δεν μιλάμε για α-πολιτική διαδικασία, όπως θα προσάψουν πολλοί, αλλά για ουσιαστική ανάκτηση εμπιστοσύνη στη λειτουργία των πολιτικών θεσμών. Η εμπιστοσύνη στα πάσης απόχρωσης πρωτοκλασσάτα στελέχη έχει τελειώσει, και έχει δώσει τη θέση της στο θυμό των νέων ανθρώπων και όχι μόνο. Οσοι από τους θιγόμενους είναι πραγματικά πολιτικά πρόσωπα θα καταλάβουν και θα "θυσιαστούν". Οι υπόλοιποι θα αντιδράσουν, αλίμονο, αλλά μόνο για ιδιοτελείς λόγους. Ο,τι είχαν να προσφέρουν το έχουν ήδη προσφέρει και η διατύπωση αυτή είναι ήδη επιεικής.

2. Ξεκινά άμεσα μια διαδικασία συνολικής αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος από ομάδα που θα επιλεγεί με αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής με δεκαετή θητεία και χωρίς το δικαίωμα του πολιτεύεσθαι στη συνέχεια. Βασικά της στοιχεία είναι η πλήρης απαξίωση της παραπαιδείας (προσοχή: άλλο απαξίωση, άλλο κατάργηση), η πλήρης αποσύνδεση Λυκείου-Πανεπιστημίου, η συνολική αναδόμηση του περιεχομένου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εν κατακλείδι η εφαρμογή της αρχής "εκπαίδευση= χαρά και δημιουργία".

3. Μελετώνται και εφαρμόζονται μέτρα για το μέλλον των νέων ανθρώπων, τα οποία αφορούν την εργασία στην πραγματική οικονομία, αξιοπρεπή σύνταξη, και πάνω απ' όλα διαπερνώνται από πνεύμα δημιουργίας και κάνουν τους νέους να θέλουν να δημιουργήσουν και όχι να βολευτούν. Πολλοί θα δυσαρεστηθούν, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.

Τα παραπάνω είναι γενικές αρχές και μόνο, οι οποίες έχουν πολλή δουλειά για να γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες. Η ουσία παραμένει πως όσο η όποια "ηγεσία", ανεξαρτήτως απόχρωσης, σκέφτεται τα πάντα με όρους "πολιτικού κόστους" δεν υπάρχει διέξοδος. Με μια άλλη διατύπωση, όσο η πολιτική εκφυλιστικά ταυτίζεται με την εξουσία που ασκείται ως δανεισμός από όσους δεν έχουν καν γεννηθεί, για να γίνονται κάποιοι "σωτήρες" πρόσκαιρα αρεστοί, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αυτό έχει ακουστεί πολλές φορές, αλλά ως χώρα μάλλον δεν το καταλαβαίνουμε, οπότε είμαστε (δις) άξιοι της μοίρας μας. Ευχάριστες διέξοδοι από το παρόν τέλμα δεν υπάρχουν. Και χωρίς να γινόμαστε μάντεις κακών, φοβούμαστε ότι η οργή που εισπράττουμε σήμερα από τους νέους, αλλά και η εκμετάλλευσή της από τους "γνωστούς-άγνωστους", δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που θα γίνουν όσο συνεχίζει η ίδια κατάσταση. Α, και καλή μας χρονιά…