Πολίτευμα - μοντέλο

[Περιοδικό ne.o. - Δεκέμβριος 2003]

Ενδιαφέρον έχουν τα πάσης φύσεως έντυπα και ηλεκτρονικά δημοσιεύματα για τις "λίστες" των υποψηφίων βουλευτών στις εκλογές που θα γίνουν μετά από 4 έως 6 μήνες. Τα (υπενθυμίζουμε) εν ομηρία τελούντα κανάλια "παίζουν" τελευταία πλήθος παρεμφερών θεμάτων. Το κατά πόσο το θέμα παίζεται επειδή απασχολεί "τον κόσμο" ή απασχολεί τον κόσμο επειδή ακριβώς παίζεται, είναι ένα θέμα του οποίου η συζήτηση μπορεί να τραβήξει μακριά - το ίδιο εξάλλου ισχύει και για πολλά άλλα θέματα που παίζουν "τα κανάλια". Ας αφήσουμε τη συζήτηση αυτή για τους δημόσια έχοντες μικρόφωνο γνωρίζοντες, και ας επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε την ουσία του πράγματος. Ποιοι είναι οι από τα μεγάλα κόμματα προωθούμενοι επίδοξοι εκπρόσωποί μας, ή μάλλον και προς αποφυγής της περί ισοπέδωσης κατηγορίας, τι είδους άνθρωποι είναι ανάμεσά τους;

Η απάντηση είναι γνωστή, όμως ας θυμηθούμε ότι ανάμεσά σε αυτούς που έχουν προκριθεί θα βρούμε τραγουδιστές και τραγουδίστριες αλλά και άλλους καλλιτέχνες, νυν και τέως αθλητές, άτομα που συμμετείχαν σε "reality", γνωστούς και συμβεβλημένους δημοσιογράφους και παρουσιαστές και, γιατί όχι, μοντέλες και άλλες κατηγορίες πολιτών που κακώς, κατά την εποχή μας, αναφέρουμε με τον τρόπο που το κάνουμε. Ασφαλώς και τα Μεγάλα Επιτελεία ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, Εκείνοι θα έχουν γνώση και πληροφορία που εμείς δεν έχουμε, ας μας συγχωρεθεί, πάραυτα, που εκφράζουμε άποψη.

Αν επιχειρούσαμε να εντοπίσουμε ένα και μόνο κοινό στοιχείο πολλών από τους μελλοντικούς υποψήφιους, θα επιλέγαμε το ότι είναι "γνωστοί" και "αναγνωρίσιμοι". Είναι, δηλαδή, άτομα που "τα ξέρει ο κόσμος", και μάλιστα έτσι επιλεγμένα ώστε να καλύπτονται όσο το δυνατόν περισσότεροι "χώροι", ξεκινώντας από το "Μέγαρο" και τους ευεργέτες του και φτάνοντας μέχρι τους απανταχού "κολλημένους με τη μπάλα" ή με άλλο τρόπο πελάτες των παιγνίων του "Αθλητισμού". Τέτοιοι προκρίνονται και, ασφαλώς, έχουμε την ελευθερία να μην τους επιλέξουμε, ελευθερία που, κατά τα φαινόμενα του παρελθόντος ως λαός δεν μας πολυ-ενδιαφέρει να ασκήσουμε.

Η ποιότητα, η γνώση, γιατί όχι η αριστεία, αλλά και τα "ουτοπικά" και "αφελή" οράματα, μαζί με την απλή λογική, έχουν δώσει τη θέση τους στην κατασκευασμένη και κενή, όμως γνωστή ύπαρξη, της οποίας η υπόσταση ορίζεται από έναν κατευθυνόμενο τηλεοπτικό φακό. Το πολίτευμα, ούτως ή άλλως, έχουμε δεχτεί ότι δεν "παίζεται" μόνο στο προσκήνιο αλλά σε κάποιο παρασκήνιο, όπως λίγο ως πολύ οι ποδοσφαιρικοί αγώνες και τα άλλα γεγονότα που μας διηγούνται οι Καναλάρχες και οι Παράγοντες. Για το προσκήνιο αναζητώνται "γνωστοί και αναγνωρίσιμοι" οι οποίοι θα προωθηθούν από τους πραγματικά κρατούντες ώστε να αρέσουν σε αυτούς που "δημοκρατικά και ελεύθερα" επιλέγουν όχι το τι θα συμβεί, αλλά το ποιος θα φαίνεται. Δίπλα τους σύμβουλοι, παράγοντες, και λοιποί νεο-αναρριχητές που μεγάλωσαν στο ίδιο, αποδεκτό και θεσμοθετημένο παρασκήνιο οι οποίοι "θα αλλάξουν το σύστημα από μέσα". Αξιοι και συγκροτημένοι, πλην όμως όχι με αυτόν τον τρόπο γνωστοί, υποψήφιοι ή και εκλεγμένοι εκπρόσωποι, εξοστρακίζονται και μάλιστα συνταγματικά από τους γόνους των οικογενειών που επαγγέλλονται μόνο "λειτουργοί" και "κυβερνώντες". Μαζί τους αποχωρούν και όσοι αρνούνται τη χυδαιότητα του κοινού ψεύδους και γενικώς δεν ανήκουν σε αυτή τη νέα τάξη, η οποία εφαρμόζει παλαιές μεθόδους παραπληροφόρησης με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Ολα δε αυτά ονομάζονται "ανανέωση", "επανίδρυση" κ.ά., και στολίζονται με λαμπερές και ευφυείς φράσεις από τις εταιρίες και τους σύμβουλους δημοσίων σχέσεων.

Οι "ιδεολογικές διαφορές" που υποτίθεται ότι υπάρχουν, τελικά εντοπίζονται στον τρόπο εγκαθίδρυσης της κυριαρχίας μιας εξουσίας που αργά ή γρήγορα όλοι θα αντιληφθούν, οι δε ορατές υπάρχουσες διαφορές, εκτός από τη φρασεολογία των ανάλγητων και αδίστακτων τεράτων της πολιτικής μας ζωής, εντοπίζονται πλέον και στην εμφάνιση των "επωνύμων" που προωθούν. Ετσι, διόλου δεν θα εκπλαγούμε να δούμε επωνύμους και επώνυμες από "το χώρο της μόδας" στις λίστες. Κάτι τέτοιο θα επαλήθευε τόσο τον ισχυρισμό περί ηγετών που μας αξίζουν, όσο και τον τίτλο μας.